Strata bliskiej nam osoby nigdy nie należy do rzeczy łatwych. Targają nami wówczas różne emocje, odczuwamy głęboki smutek, cierpimy psychicznie i czujemy się tak, jakby ten stan nigdy miał nie minąć. Niezależnie więc od tego, czy bliższe ci jest stwierdzenie, że „czas leczy rany”, czy też „czas nie leczy ran, jedynie przyzwyczaja do bólu”, zrozumienie procesu żałoby jest pierwszym krokiem w kierunku zaakceptowania straty bliskiej osoby. Jak jednak najlepiej sobie w niej radzić?
Żałoba – czym jest i jakie ma etapy
Żałoba jest to psychologiczna, społeczna i somatyczna odpowiedź na śmierć bliskiej nam osoby, której towarzyszą takie elementy, jak: głębokie przygnębienie, irytacja, niepokój, strach, lek, płaczliwość, wyczerpanie emocjonalne, obojętność wobec świata zewnętrznego, bierność w życiu codziennym i inne. Oczywiście każdy człowiek bólu po stracie bliskiej osoby doświadcza nieco inaczej, jednak wiele zachowań jest podobnych. Niemniej należy zdać sobie sprawę z tego, że zarówno śmierć, jak i żałoba są czymś naturalnym i pewnym oraz że każdemu z nas przyjdzie się kiedyś z nimi zmierzyć.
Pomoc psychologiczna Online – http://kielczyk.pl/
Żałoba jest pewnym procesem, który dzieli się na poszczególne etapy. Najczęściej występujące z nich to: szok, uświadomienie straty, wycofanie się, powrót do zdrowia oraz odnowa. Etap pierwszy występuje zaraz po śmierci bliskiej osoby i towarzyszą mu niezwykle skrajne, wyczerpujące emocje- złość, niedowierzanie, bezradność, strach, wewnętrzne rozdarcie, objawiające się płaczem, krzykiem, bezruchem bądź otępieniem. To niezwykle silny ból, odczuwany zarówno jako psychiczny i fizyczny. Etap drugi polega na uświadamianiu sobie straty. Zazwyczaj jest to jeden z najboleśniejszych etapów, gdyżwszelkie kwestie formalne zostały załatwione, cała otoczka ostatniego pożegnania minęła i przychodzi nam się zmierzyć z szarą rzeczywistością życia bez kochanej osoby. Niby wiemy, co się stało, lecz nadal nie potrafimy się z tym pogodzić i ciężko nam zachować emocjonalną równowagę. Mamy poczucie ogromnego żalu oraz czujemy bezgraniczny gniew. Trzeci etap to wycofanie się- czujemy się mocno zmęczeni wszystkim a jednocześnie mamy świadomość bezradności w tej sprawie. Wycofujemy się z życia społecznego i nie mamy ani ochoty, ani sił na aktywności chętnie podejmowane w przeszłości. Czwartym etapem jest powrót do zdrowia, a więc odzyskanie kontroli nad swoim życiem, przebaczenie i stworzenie nowej tożsamości siebie. Ostatnim etapem jest natomiast całkowite zaakceptowanie śmierci bliskiej osoby i życie na nowo.
Zaakceptowanie straty drugiej osoby i powrót do równowagi wymaga mniej lub więcej czasu. Ja więc radzić sobie w żałobie i znacznie przyśpieszyć jej proces?
Jak poradzić sobie w żałobie
Przede wszystkim należy zdać sobie sprawę z tego, że zakłócenie bądź przerwanie procesu żałoby może wiązać się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi a nawet prowadzić do depresji czy innych zaburzeń. Nie wolno zatem tłumić emocji w sobie, lecz należy je uzewnętrzniać- pozwolić sobie na smutek, płacz, tęsknotę, żal. Im bardziej bowiem uzewnętrznimy swój ból i prawdziwe emocje nami targające, tym szybciej się od nich wyzwolimy.
Po drugie warto znaleźć sobie jakieś zajęcie, które pozwoli skupić się na czymś innym. Może będzie to realizacja dawnych pasji, sport czy częste spotkania z przyjaciółki lub bliskimi. Dzięki temu nie będziemy mieć tyle czasu na rozpamiętywanie straty, zaś wszelka aktywność pozwoli na odstresowanie, uwolnienie od napięć i negatywnych emocji. Ważne jest także dokonanie pewnych zmian i w pewien sposób rozdzielenie przeszłości od teraźniejszości.
Dobrym pomysłem będzie także podzielenie się swoim bólem z kimś innym- bliskim, który nas wysłucha, pocieszy, doradzi. Wtedy poczujemy, że pomimo straty bliskiej osoby, nadal mamy wokół siebie życzliwych ludzi.
Jeśli jednak, pomimo upływającego czasu, nadal nie możemy poradzić sobie ze stratą i żadne powyższe metody nie pomagają a objawy zaczynają się pogłębiać to sygnał, że może to być nasilona żałoba. Wówczas najlepsza będzie pomoc specjalisty- psycholog pomoże przejść przez każdy etap wyjaśniając i niwelując emocje im towarzyszące. Jest to o tyle ważne, iż długo utrzymujący się stres, strach, wewnętrzny ból i inne, skrajne elementy, mogą doprowadzić do powstania innych zaburzeń i chorób, takich jak nerwica lękowa a nawet depresja.
